บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) ประกาศผลวิทยานิพนธ์ดีเด่นประจำปี 2557 โดยหนึ่งในงานวิทยานิพนธ์ที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก คือ วิทยานิพนธ์เรื่อง "การศึกษาการทำศัลยกรรมความงามในมุมมองของพระพุทธศาสนา" ของน.ส.จงจิต พานิชกุล นักศึกษาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาจุฬาฯ วิทยาเขตเชียงใหม่ ซึ่งได้มีการนำเสนอผลงานในงานดังกล่าว 

น.ส.จงจิตกล่าวว่า ผลการศึกษาพบว่าความงามในพระพุทธศาสนามี 2 ประเภท คือ ความงามภายนอก ได้แก่ สิ่งที่มองเห็นด้วยประสาทสัมผัส เช่น ตา เป็นต้น ส่วนความงามภายใน คือ ความงามที่เป็นนามธรรม จับต้องไม่ได้ แต่แสดงออกให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ เช่น การมีกิริยามารยาทที่ดี มีสัมมาคารวะ เป็นต้น ซึ่งปัจจุบันความงามภายในกลายเป็นสิ่งที่สังคม เพิกเฉย เพราะความงามภายนอกมองเห็นได้ง่าย ทำให้ความงามภายนอกเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการเลือกคู่ครอง อาชีพ เป็นเครื่องมือผลักดันสู่ความสำเร็จ เสริมสร้างความมั่นใจและสร้างความเป็นตัวตน 

"กลุ่มตัวอย่างผู้ทำศัลยกรรมความงามบางคน เข้าใจว่าการทำศัลยกรรมเยียวยาปัญหาใน ชีวิตได้ ไม่ว่าจะเป็นแก้ปัญหาตกงาน อกหัก ทำออกมาแล้วจะดูดีเหมือนอยู่ในทีวี สร้างความมั่นใจทั้งด้านการงาน สังคมหรือความรัก แต่การทำศัลยกรรมความงามก็ยังมีข้อเสียอยู่มากมายทั้งเสียทรัพย์ เจ็บปวด แพ้ยาหรือสารเคมี ทำแล้วไม่ได้ผลตามที่หวัง แต่ผู้คนก็ไม่ได้กลัวทำ กลับทำกันมากยิ่งขึ้น"

น.ส.จงจิตกล่าวต่อว่า ผลการวิจัยยังพบอีกว่าคนส่วนใหญ่หรือทางโลก เชื่อว่าความแตกต่างทางหน้าตานั้นเกิดจากพันธุกรรมที่ได้รับจากบิดามารดาและบรรพบุรุษ ทำให้คนในสังคมละเลยเรื่องบาปบุญ มุ่งแต่จะพัฒนาความงามภายนอก มากกว่าความงามภายใน แม้ว่าความงามภายนอกจะเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน ต้องแก่ ต้องตาย แต่ความสำคัญของความงามก็ไม่เคยลดน้อยลงกลับเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพราะสังคมมองว่าความงามเป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เป็นสิ่งที่เชิดหน้าชูตาต่อคนที่เป็นเจ้าของความงามนั้น 

"สังคมบริโภคนิยม สังคมเลือกที่จะมองคนเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก ตัดสินการกระทำ ความสามารถและศักยภาพจากหน้าตา โดยผู้ที่รูปร่างบอบบางจะถูกคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานมากกว่า รวมทั้งได้เงินเดือนมากกว่าด้วย"

ที่มา; หนังสือพิมพ์ข่าวสด วันที่ 14 สิงหาคม 57 หน้า 27

สมหมาย  สุภาษิต ฝ่ายประชาสัมพันธ์และเผยแผ่